(بسم الله الرحمن الرحیم)
حضرت زینب(س) در طول حیات پر خیر و برکتش محضر هفت معصوم را درک کرده است، آن چنان از مقام والایی برخوردار بود که امام معصوم دربارهاش میفرماید: «انت بحمدالله عالمة بلا معلمة».
(بسم الله الرحمن الرحیم)
حضرت زینب(س) در طول حیات پر خیر و برکتش محضر هفت معصوم را درک کرده است، آن چنان از مقام والایی برخوردار بود که امام معصوم دربارهاش میفرماید: «انت بحمدالله عالمة بلا معلمة».
(بسم الله الرحمن الرحیم)
بنیان وتربیت خانوادگی:
زینب(سلام الله علیها) دختر علی و زهرا(علیهما السلام) در روز پنجم جمادیالاولی سال پنجم هجرت، در مدینه منوره دیده به جهان گشود. در پنج سالگی مادرش را از دست داد و از همان دوران طفولیت با مصیبت آشنا شد. او در دوران عمر بابرکت خویش، مشکلات و رنجهای زیادی را متحمل شد. رحلت پیامبر(ص)، شهادت مظلومانه مادر، فرق خونین پدر، جگر پاره پاره و سر بریده برادران، شهادت فرزندان و برادران و برادرزادهها و همچنین حوادث تلخی چون اسارت، نمونههایی از آن است. این سختیها و مشکلات از او فردی صبور و بردبار ساخته بود. او را صدیقه صغری(سلام الله علیها)مینامیدند. محدثه، عالمه و فهیمه از القاب او بوده و زنی عابده، زاهده، عارفه، خطیبه و عفیفه محسوب میشده است. نسبت نبوی، تربیت علوی و لطف خداوندی از حضرت زینب(سلام الله علیها) فردی با خصوصیات و صفات برجسته ساخته بود، طوری که به او «عقیله بنیهاشم» میگفتند. او با پسر عموی خود «عبدالله بن جعفر» ازدواج کرد و ثمره این ازدواج فرزندانی بود که دو تن از آنان در کربلا، در رکاب مولا اباعبدالله الحسین(علیه السلام) شربت شهادت نوشیدند.