(بسم الله الرحمن الرحیم)
اعتقاد به نجات و اصلاح و عدل فراگیر، اندیشه ای نو و مختص اسلام نیست، بلکه اندیشه ای کهن است که عقول بشری را از زمانی که مبارزه حق و باطل آغاز شده به خود مشغول داشته و در طول زمان شکل های گوناگونی به خود گرفته است؛ قرآن کریم در این باره چنین می فرماید: « وَنُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلُهُم الوارِثینَ × وَنُمَکَّنَ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَنُرِیَ فِرْعَونَ وَهامانَ وَجُنُودَ هُما مِنْهُم مَا کَانُوا یحْذَرُونَ» (1)، (می خواهیم بر کسانی که در زمین به استضعاف کشیده شده اند نسبت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان زمین قرار دهیم و در زمین به آنان قدرت بخشیم و به فرعون و هامان و سپاهیانشان آنچه را که از آن بیم داشتند بنمایانیم).
۰ نظر
۰۵ دی ۹۲ ، ۱۵:۵۷