بسم الله الرحمن الرحیم

شرح نخستین وظیفه: شناخت صفات و آداب و ویژگی های مولا و سرورمان حضرت صاحب الزمان (عج)

آن یگانه یاور مظلومان، آن تنها فریاد رس استغاثه های بی پناهان، آن کس که سخن از او در میان مسلمانان در تاریخ اسلام حماسه ها آفرید و یادی از او پیروزیها ساخت، آن کس که دیدار او یگانه خواسته مومنان راستین در مناجاتهای شبانه بود، از آن بزرگوار چه می دانید؟ از آن که پیامبر اسلام و پیامبران و اولیاء الهی مظلومان و ستمدیدگان را به ظهورش و برپائی عدل و داد به دست حضرتش در سراسر گیتی نوید داده اند، چه می دانید؟

شناخت امام زمان هر عصری بر مسلمانان آن زمان واجب است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناسد، مانند کسی است که در دوره جاهلیت (قبل از اسلام) مرده باشد. [1]

«امام صادق علیه السلام فرمودند:» لا یقبل الله من العباد عملا الا بمعرفتنا. [2]

خداوند از بندگان هیچ عملی را نمی پذیرد مگر آن که همراه با معرفت نسبت به ما (امامان) باشد. بدیهی است این شناخت، مقدمه ارتباط معنوی و عاطفی است. زیرا باعث رهیابی به سوی ولی خود می شود که نتیجه قطعی آن یافتن مسیر حق و حرکت در آن مسیر می باشد.

چون آن حضرت امامی است که اطاعتش فرض و واجب می باشد و هرکس که اطاعتش واجب است باید صفاتش را شناخت ، تا با شخص دیگری که مقام او را به دروغ و ستم مدعّی می گردد اشتباه نشود ، بنابراین شناخت و دانستن صفات مولایمان حضرت حجت(ع) واجب است.

شیخ صدوق از حضرت ابوالحسن موسی بن جعفر (ع) روایت آورده که فرمود : هر کس در چهار چیز شک کند به تمام آنچه خدای تبارک و تعالی نازل فرموده کفر ورزیده است ...یکی از آنها : شناختن امام در هر زمان ، از جهت شخص و صفات او می باشد.

بنابراین بر هر مومنی واجب است که امام زمانش را با صفات خاص و آداب مخصوصش بشناسد تا با ادعای شخص ملحدی که لایق آن مقام منیع نیست به شبهه نیفتد، و در دلش تردیدی راه نیابد.

در اصول کافی به سند صحیحی از زراره از حضرت امام صادق (ع) روایت آمده که فرمود: امام خودت را بشناس که اگر او را شناختی بر تو زیان نرساندکه این امر پیش بیافتد یا تاخیر یابد.

در همان کتاب به سند خود از فضیل بن یسار آورده که گفت : از امام صادق (ع) در باره فرموده خدای تبارک و تعالی :روزی که هر مردمی را به امامشان فرا می خوانیم پرسیدم،فرمود: ای فضیل امام خود را بشناس که اگر امامت را شناختی پیشتر شدن این امر یا به تاخیر افتادن آن ، بر تو زیان نرساند، و هر کس امام خود را بشناسد سپس پیش از آنکه صاحب این امر قیام کند بمیرد ، به منزله آن است که در ارتش آن حضرت نشسته باشد ، نه بلکه به منزله کسی است که زیر پرچمش نشسته باشد ، راوی گوید: بعضی از اصحاب آن حضرت گفتند : به منزله کسی است که با رسول خدا (ص) به شهادت رسیده باشد.

و نیز در همان کتاب به سند صحیحی از فضیل بن یسار آورده است که گفت : شنیدم حضرت ابو جعفر امام باقر (ع) فرمود: هر کس بمیرد در حالی که امامی نداشته باشد ، مردنش مردن جاهلیت است ، و هر آنکه در حال شناخت امامش بمیرد او را زیان نرساندکه این امر پیشتر شود و یا به تاخیر افتد ، و هر کس بمیرد در حالی که امامش را شناخته چنان است که در خیمه قائم (ع) با آن حضرت باشد .

جریان حضرت مهدی (ع) از بزرگترین و شگفت انگیز ترین امور است ، و مقام حضرتش از والاترین و منیع ترین مقامها می باشد ، به گونه ای که پیغمبر اکرم (ص) و جانشینانش در بسیاری از روایات به او افتخار نموده ، و فرموده اند مهدی این امت از ما است .

بدین ترتیب می بایست ویژگی های او و نشانه های ظهورش از بهترین صفات و روشن ترین نشانه ها باشد ، به طوری که بر هیچ کس از مردان و زنان و شهر نشینان و صحرا نشینان پوشیده نماند ، و می بایست که آن نشانه ها و صفات بر خلاف معمول و عادتها و خارق آنها باشد ، و بدین ترتیب بین ادعا های راستین و دروغین فرق ایجاد کند، و آن نشانه ها در سخنان امامان بر حق (ع) بیان شده باشد، و این مطلب به حکم عقل و نقل روشن است و بر اهل خرد و فضل پوشیده نیست

سخن آخر

نوشتار فوق مختصر آشنائی بود جهت شناخت اولین وظیفه یک منتظر ....

بزرگوار مردی که جهان و جهانیان جملگی منتظر اویند، او یگانه ذخیره خدا در روی زمین و تنها امید دل دردمندان است. و اینک سخن آخر با تو ای برادر! و با تو ای خواهر! بیاییم از هم اکنون با خداوند پیمان ببندیم. و عهدی با حضرت مهدی علیه السلام بنا کنیم که تا هنگام مرگ جز به حبل مستحکم ولایت اهل بیت به حبل و ریسمان دیگری (که همگی پوسیده اند) چنگ نزنیم، بیاییم با او پیمان ببندیم تا آخر عمر رهایش نکنیم، بیاییم با دشمنان او، دشمنان دین خدا پیکار کنیم و با عمل صالح و اجرای دستورات دینی زمینه ساز تعجیل ظهورش شویم، بیاییم از خداوند یاری آن بزرگوار را در رکابش طلب نماییم. بیاییم دعا کنیم:

ای خدای بزرگ اگر میان ما و او مرگ حائل گردید در هنگامه ظهورش ما را از قبر بیرون آور! در حالی که کفن بر تن کرده ایم و شمشیر بر کشیده ایم و لبیک گویان در هر کوه و دشت ندای او را پاسخ داده درخواست یاری حضرتش را اجابت نماییم. بیاییم از خدا ظهور هر چه زودترش را بخواهیم و آسانی خروجش را طلب کنیم. بیاییم او را، آن روح حیات بخش جهان را، آن قطب عالم امکان را در هیچ روز و ساعتی و در هیچ دقیقه و لحظه ای فراموش نکنیم که او نیز نسبت به ما در چنین حالی به سر می برد: انا غیر مهملین لمراعاتکم و لا ناسین لذکرکم و لولا ذلک لنزل بکم اللاواء و اصطلمکم الاعداء. [4] (و هان ای شیعیان!)، ما ذره ای از مراعات حال شما کوتاهی نمی کنیم و لحظه ای از یاد شما غفلت نمی ورزیم که اگر این چنین نبود، سختیهای بسیار بر شما وارد می گشت و دشمنانتان شما را ریشه کن می نمودند.

(1) غیبت نعمانی صفحه 130

(2)مکیال المکارم ج 1 ص 7

مکیال المکارم ج2 ص165(بخش تحصیل شناخت صفات و آداب و ویژگی های آن جناب)

(4)بحارالانوار جلد 53 باب 31 توقیع 7

منبع: سبک انتظار