به نام خدا

وظیفه سوم : از وظایف بندگان نسبت به آن حضرت (ع) محبت او به طور خاص

مجبّت و شناخت آن حضرت از محبّت و معرفت امامان دیگرعلیهم السلام جدا نمی‏گردد، ولی عکس آن چنین نیست (یعنی ممکن است کسی نسبت به امامان دیگر محبّت و معرفت داشته باشد، ولی نسبت به آن حضرت معرفت و محبّت نداشته باشد). بنابراین اگر انسان آن بزرگوار را بشناسد و او را دوست بدارد، حقیقت ایمان در او کامل می‏گردد. و شاهد بر این است آنچه در مجلّد نهم بحار [1] به نقل از کتاب «الفضائل» آمده، از امام رضاعلیه السلام، از پدرانش، از رسول خدا صلی الله علیه وآله در حدیثی که در آن نام‏های امامان‏علیهم السلام را یاد کرده، تا آن‏جا که فرمود: هر کس دوست می‏دارد خداوند را ملاقات کند، در حالی که ایمانش کامل و اسلامش نیکو باشد، باید که ولایت حجّت صاحب الزمان منتظَر را دارا گردد، پس اینان چراغ‏هایی در تاریکی و امامان هدایت و نشانه‏های تقوا هستند، هر کس آنان را دوست بدارد و ولایتشان را دارا شود، من برای او ضمانت می‏کنم که خداوند او را به بهشت خواهد برد.

آفریدگار جهان، عالم هستی را با مهر ومحبّت آفرید، این واژه همه واژه‏ها را تحت الشعاع قرار داد، و می‏توان گفت که ساختار عالم هستی را خدای احدیّت بر این گل واژه استوار فرموده است.

بدون تردید این مهر و محبّت است که به انسان جهت می‏دهد و او را انسانی الهی یا انسانی شیطانی می‏نماید.

انسان با حبّ شدید به سوی خدای مهربان، سر به آستان باری تعالی ساییده و به محبّتی که به او دارد افزایش داده و به او شدّت می‏بخشد که قرآن می‏فرماید:

«وَالَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبَّاً للَّهِ»؛ [2] .

مؤمنان شدیدترین محبّت و مهر را نسبت به خدای دارند.

و همین انسان است که مهر و محبّت شیطان و دشمنان خدا را در دل می‏پروراند و با این مهر شیطانی از فرمان آفریدگار مهربانش تمرّد می‏نماید و ره به سوی دوزخ و آتش می‏برد.

آری! سخن از مهر، این واژه شگفت‏انگیز دل دریا می‏طلبد که سعادت و شقاوت هر انسانی را همین واژه رقم می‏زند.

آفریدگار مهربان در مورد مهرورزی به اهل بیت علیهم السلام چنین می‏فرماید:

«قُل لاَ أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی»؛ [3] .

(ای رسول ما!) بگو: من هیچ پاداشی از شما برای رسالت خودم درخواست نمی‏کنم جز دوستی و مهر و محبّتِ به خاندانم.

راستی ما مسلمانان که در اثر رسالت پیامبر خدا صلی الله علیه وآله وسلم هدایت یافته‏ایم آیا چگونه مزد رسالتش را ادا کرده‏ایم؟

مگر نه این است که تنها فرزند آن حضرت یعنی امام زمان علیه السلام همینک مدّت مدیدی است که در پشت پرده غیبت به سر می‏برد، و نظاره‏گر مظلومی مظلومان عالم، و ستم ستمگران است، ولی دوران غیبت دستان یداللهی او را همچون جدّبزرگوارش علی علیه السلام آن اوّل مظلوم عالم بسته و تا اذن الهی صادر نشود همچنان منتظر است؟!

آیا تاکنون چگونه محبّت خودمان را به مولای مظلوممان ابراز نموده‏ایم؟

بیاییم با دعا برای ظهور آن حضرت، محبّت خودمان را نسبت به او به اثبات رسانیده و ابراز نماییم.

بیاییم با دعا برای آن حضرت بگوییم: ای فرزند زهرای اطهر! ما از جان و دل شما را دوست می‏داریم و به یاری نمودنِ تو عشق می‏ورزیم چراکه برای تو دعا می‏نماییم.

و لازمه اش آن است که نهایت اهتمام در آنچه مقتضای محبت نسبت به آن جناب است انجام گردد. بدان که در وجوب محبت تمام ائمه معصومین (ع) تردیدی نیست ، و اینکه دوستی ایشان بخشی از ایمان ، و شرط قبولی اعمال است .اگر انسان آن بزرگوار را بشناسد و او را دوست بدارد حقیقت ایمان در او کامل می گردد.

و اما محبت امام زمان (عج) طریقت دارد ، وقتی فردی محبّ یک انسان کامل مانند حضرت ولی عصر (ع) می شود ، طبیعی است که لازمه اش تبعیت محب از محبوب است که سبب پیراستن جان از رذائل ، و آراستن آن به فضایل می شود.

بنابراین فردی که خود را محب اهل بیت و امام زمان (ع) می داند ابتدا به دفع رذائل اخلاقی تلاش می کند و سعی می کند صفات نیکو و فضایل اخلاقی را جایگزین آن کند ، پس بدین سبب به خود هشدار می دهم که در اعمال خود بیاندیشم و بنگرم که رفتار و گفتارم مشابهت با کدام یک از آن دو مورد (رذائل ) و ( فضایل ) دارد.

پروردگارا اراده ترک گناه را به ما عطا فرما

(1)بحارالانوار 296:36 باب 41 ح125

(2)سوره بقره آیه 165

(3)سوره شوری آیه 23

آمین یا رب العالمین