به نام خدا

هر کس محبّتش واجب و نیکو است، سزاوار است او را محبوب نمود. و نیز دلالت می‏کند بر آن محتوای فرموده خدای تعالی در حدیث موسی‏علیه السلام که: مرا در میان آفریدگانم محبوب ساز.... و به طور صریح بر آن دلالت می‏کند، آنچه در «روضه کافی» به سند خود، از حضرت ابی عبد اللَّه صادق‏علیه السلام آورده که فرمود: خداوند رحمت کند بنده‏ای که ما را نزد مردم محبوب نماید و ما را در معرض دشمنی و کینه‏توزی آنان قرار ندهد. همانا به خدا سوگند! اگر سخنان زیبای ما را برای مردم روایت می‏کردند، به سبب آنان عزیزتر می‏شدند و هیچ کس نمی‏توانست بر آنان وصله‏ای بچسباند، ولی یکی از آنان کلمه‏ای را می‏شنود، پس ده کلمه از پیش خود بر آن می‏افزاید. [1] ..

و در مجالس صدوق به سند خود آورده از امام صادق (ع) که فرموده : ( خداوند رحمت کند بنده ای را که مودّت مردم را بسوی ما کشاند و به آنچه می شناسند با آنان سخن بگویند و آنچه را منکرند واگذارد)2.

(1)روضه الکافی229 ح 293

(2)امالی 61

منبع: سبک انتظار