دفن سروش و آرش فرازمند در قطعه هنرمندان واکنش و اعتراضات زیادی را به همراه داشت و در نهایت علی مرادخانی معاون هنری ارشاد که برای دفن اجساد آنها در قطعه هنرمندان دو مرتبه نامه به بهشت زهرا زده و پیگیر دفن آن‌ها بوده است اظهار بی اطلاعی از فعالیت های آنها کرده و در تمام مصاحبه تاکید کرده که به گفته آقای سریر دفن اجساد در قطعه هنرمندان را پیگیری کرده است.

 

سریر که از فعالان خانه سینما و عضو هیئت مدیره خانه سینما (دوره دوازدهم) است "این اتفاق (دفن در قطعه هنرمندان) و حمایت از این دو مرحوم را به نفع نظام و کار فرهنگی می داند" و می گوید:« من هم خودم آنها را ندیده بودم. از روی حس انسان‌دوستی این کار انجام گرفت و باید از بچه‌هایی که عنادی ندارند در آن طرف حمایت کرد و از نگاه انسان‌دوستانه با آنها برخورد شود. فکر نکنند که آنها را دور انداخته‌ایم. ما برای انتخاب هنرمندان در قطعه هنرمندان ملاحظاتی را هم داریم اما به طور معمول در همان چارچوب عمل می‌کنیم و در مواردی هم مرکز موسیقی ارشاد کسی را برای این امر معرفی می‌کند. در نهایت به نظرم باید با نگاه انسانی نگاه کنیم. من دیدم که آن طرف و رسانه‌های خارجی دیگر هم روی این مانور می‌دادند که اینها به ما پناه آوردند و نظام از آنها حمایت نمی‌کند.»

 

ندا انتظامی، مدیر روابط عمومی معاونت هنری وزارت ارشاد می گوید: «آرش و سروش فرازمند فرزندان همین سرزمین بودند که اگر به آنها مجوز داده می شد شاید هیچ وقت کشور را ترک نمی کردند. در دوره ای که علی مرادخانی مدیر دفتر موسیقی بود تعداد زیادی از گروه های موسیقی زیرزمینی مجوز گرفتند چون ایشان معتقد بودند اگر این گروه ها مجوز بگیرند، برای انتخاب شعر، موسیقی، تولید آلبوم و... باید تحت نظارت وزارت ارشاد باشند و همین باعث می شود فعالیت هنری شان در مسیر درستی قرار گیرد.»

 

او می گوید برای خاکسپاری افراد در قطعه هنرمندان جایگاه و سابقه هنری شان مد نظر وزارت ارشاد نیست. هرکس هنرمند باشد و از طرف صنف یا معاونت مربوطه فعالیت هنری او تایید شود، می تواند در این قطعه به خاک سپرده شود. او می گوید: «وزارت ارشاد حامی هنرمندان در دوره زندگی و پس از مرگ شان است و اگر تا الان تعدادی از هنرمندان در این قطعه به خاک سپرده نشده اند به دلیل کوچک بودن قطعه است که به نظر می رسد برای توسعه آن باید اقدامات موثرتری انجام شود.»

 

این گفته‌ها در حالی رسانه‌ای شده ‌است که اگر مدیران ارشاد و یا اعضای هیئت مدیره خانه سینما تنها نگاهی به سایت رسمی گروه «سگ های زرد» بیاندازند و یا در صفحه فیس بوک آنها نگاه می کردند و بخش «درباره ما» را مرور می‌کردند شاهد علایق این جوانان می‌شدند و بعد به قول خود، کاری فرهنگی برای نظام انجام می دادند. در این بخش از سایت رسمی این گروه علاقه به "مسایل جنسی"، "مواد مخدر" و "موسیقی راک" آمده است.

 

 

وقتی به کارنامه گروه "سگ های زرد" می نگریم به عملکرد علیه جمهوری اسلامی در سال 88 بر می خوریم. فرازمند ها فراری هایی همچون شاهین نجفی ها و محسن نامجو ها بودند که در ایران در موسیقی زیرزمینی فعال بودند و بعدها به آمریکا گریختند و علیه ایران به اجرای موسیقی پرداختند. محسن نامجو و شاهین نجفی حتی علیه اسلام و ساحت ائمه معصومین نیز فعالیت به ظاهر فرهنگی داشته و موسیقی اجرا کردند.

فرهاد توحیدی؛ رئیس هیئت مدیره "خانه سینما" در گفت و گویی اعلام کرد: «انتقال اجساد با تقبل‌ یک سازمان مردم نهاد آمریکایی که در جهت منع خشونت کار می‌کند، اتفاق افتاد و آن سازمان هزینه این انتقال را تقبل کرده است. حال سوال این جاست چرا این نهاد آمریکایی تنها هزینه جسد این فعالان موسیقی زیرزمینی را به ایران بازگرداند در حالی که علی اسکندریان هم جزء این گروه بوده و عضو فعالان موسیقی زیرزمینی است. چگونه است که تنها این دو جسد به ایران منتقل شدند آن‌هم به اصرار سریر رئیس کانون آهنگسازان خانه سینما است. »

از سوی دیگر پس از انتشار خبر انتقال اجساد و هزینه 100 میلیونی آن، روز گذشته سازمان سینمایی ارایه هزینه 100 میلیون برای انتقال اجساد را تکذیب کرد اگرچه تکذیب این مبلغ توسط معاون هنری ارشاد که قبل‌تر با خبرگزاری فارس مصاحبه کرده بود اعلام نشد. وی در مصاحبه خود تاکید کرد که "رئیس سازمان سینمایی باید در این باره پاسخگو باشد".

شاید اگر نگاه دقیقی به اظهارات صدای آمریکا درباره این گروه و فعالیت‌های آن‌ها در خارج از کشور بیندازیم بهتر بتوانیم اصرار «خانه سینما» برای انتقال اجساد و دفن آن در قطعه هنرمندان را متوجه شویم.

این گروه به دلیل فعالیت‌هایشان در زمان فتنه 88، مورد توجه رسانه های مختلف معاند با نظام قرار گرفتند. در بخشی از برنامه آلبوم شبکه ضد انقلاب صدای آمریکا مجری این گونه آن‌ها را توصیف می‌کند:

«گروه راک "یلو داگز" در تهران شکل گرفت و با رویای برگزاری کنسرت و انتشار آلبوم ساعت ها با شور و شوق در یک دخمه کوچک که خودشان اسمش را گذاشته بودن "سگ دونی" موزیک زد. اما علیرغم چند سال تلاش نه آلبومشون در ایران مجوز گرفت و نه اجازه برگزاری کنسرت بهشون دادن نهایتا سرنوشت بهتری براشون رقم خورد و رویاهاشون رو به آمریکا آوردند . این بار فضا آزاد بود اما دیده شدن یک گروه راک ایرانی بین صدها گروه راک آمریکایی دردسرهای خودش رو داشت. با این حال "یلو داگز" تونست خودش رو بالا بکشه و موسیقی شو به گوش تعداد بیشتری برسونه . آرش و سروش فرازمند دو تا اعضای گروه یلوداگز و علی اسکندریان نویسنده و موزیسین با شلیک گلوله توسط کسی کشته شدن که خودش از یک گروه زیرزمینی از تهران بیرون اومده بود و مدتی با یلوداگز همکاری می کرد . کسی که خودش هم همون دغدغه ها و همون رویاها و همون مشکلات را تجربه کرده بود . گویا واقعا کسی از گربه های ایرانی خبر نداره »

خانه سینما به دلیل فعالیتهای سیاسی اش با وزارت فرهنگ درگیر بود و در نهایت حکم تعطیلی اش صادر شد. این خانه حاصل تلاش جمعی از هنرمندان ضد انقلاب بود که بعد از یک سال و اندی تعطیلی به دست حجت الله ایوبی در دولت فعلی بازگشایی شد. این تشکل در فتنه سال 88 نیز فعال بود و امروز نیز از برادران فرازمند به این دلیل حمایت می کند که آنها در خارج از کشور از طریق موسیقی با فتنه 88 همراه بوده اند.