(بسم الله الرحمن الرحیم)
یهودیان ـ که خود را پیروان حضرت موسی(علیه السلام) می دانند ـ منتظر موعودند. در آثار دینی یهود و سِفرهای تورات و دیگر کتابهای انبیای آنان، همواره به موعود اشاره شده است.
(بسم الله الرحمن الرحیم)
یهودیان ـ که خود را پیروان حضرت موسی(علیه السلام) می دانند ـ منتظر موعودند. در آثار دینی یهود و سِفرهای تورات و دیگر کتابهای انبیای آنان، همواره به موعود اشاره شده است.
(بسم الله الرحمن الرحیم)
دین مسیحیت ـ به ویژه از دیدگاه مسائل معرفتی و شناختی ـ ادامه دین یهود است. منبع اصلی دینی و فرهنگی آن، عهد عتیق است که همان کتاب مقدس یهودیان است. بنا بر این هر چه درباره دین یهود گفته شود، تقریباً در باره دین مسیحیت نیز صدق میکند.
(بسم الله الرحمن الرحیم)
ولادت حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ، هر چند به دلایلی مخفیانه صورت گرفت و باعث شد تا عده ای آن را انکار کنند؛ اما شیعه برای اثبات ولادت آن حضرت، ادله فراوانی اقامه کرده است.
(بسم الله الرحمن الرحیم)
وجود امام زمان، هر چند غایب اند، دو گونه فایده ی تکوینی و تشریعی دارد. همان گونه که در روزهای آفتابی، بهره ی مردم از آفتاب، بیشتر است، در عصر ظهور، بهره آنان از برکات وجود امام معصوم، بیشتر خواهد بود.
(بسم الله الرحمن الرحیم)
(بسم الله الرحمن الرحیم)
روزى حضرت صادق آل محمّد صلوات اللّه علیهم در جمع بعضى از شاگردان خود پیرامون شروع ظهور قائم آل محمّد عجّل اللّه فرجه الشّریف ، چنین اظهار نمود:
(بسم الله الرحمن الرحیم)
او امامى است پرهیزکار و پاک ، مسرور کننده و رضایت بخش ، هدایت گر و هدایت بخش ، حکم به عدل مى نماید و بر اجراى عدالت دستور مى دهد.
(بسم الله الرحمن الرحیم)
علاوه بر روایاتی که در باب نام بردن از حضرت مهدی (علیه السلام) به نام خاص (م ح د ی) ذکر شد، عده ای از دانشمندان شیعه، از حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) با عنوان، محمد، محمد المهدی، محمد بن الحسن و محمد بن الحسن العسکری(علیهما السلام)، یاد کردهاند. این خود نشانگر آن است که این بزرگان، ذکر نام آن حضرت را جایز میدانستهاند که به برخی از آنها اشاره میشود:
(بسم الله الرحمن الرحیم)
دو. روایات عدم جواز تا هنگام ظهور
محمد بن زیاد ازدی از امام موسی بن جعفر(علیه السلام) درباره امام غایب(علیه السلام) نقل کرده است: «...تَخْفَی عَلَی النَّاسِ وِلادَتُهُ وَ لا تَحِلُّ لَهُمْ تَسْمِیتُهُ حَتَّی یظْهِرَهُ اللَّهُ فَیمْلا الارْضَ عَدْلا وَ قِسْطاً کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً»؛1 «...کسی که ولادتش بر مردمان پوشیده و ذکر نامش بر آنها روا نیست، تا آن گاه که خدای تعالی او را ظاهر ساخته و زمین را از عدل و داد آکنده سازد؛ همان گونه که پر از ظلم و جور شده باشد».
عبدالعظیم حسنی گوید: ... امام هادی(علیه السلام) فرمود: «... وَ مِنْ بَعْدِی ابْنِی الْحَسَنُ فَکَیفَ لِلنَّاسِ بِالْخَلَفِ مِنْ بَعْدِهِ قُلْتُ وَ کَیفَ ذَلِکَ قَالَ لانَّهُ لایرَی شَخْصُهُ وَ لا یحِلُّ ذِکْرُهُ بِاسْمِهِ حَتَّی یخْرُجَ فَیمْلا الارْضَ قِسْطاً وَ عَدْلا...»؛2 « ... و پس از من پسرم حسن است و مردم با جانشین او چگونه باشند؟ گفتم: فدای شما شوم برای چه ؟ فرمود: زیرا شخص او را نمی بینند و بردن نام او روا نباشد؛ تا آنکه قیام کند و زمین را پر از عدل و داد نماید...».
(بسم الله الرحمن الرحیم)
از آنجایی که امامان معصوم(علیهم السلام) دارای عظمتی خاص هستند، می¬بایست پدر و مادرشان نیز دارای کمالات فراوانی باشند و از رَحِمهای پاک، به دور از هر گونه آلودگی، پای به عرصه عالم دنیا بگذارند. مادر حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ـ به عنوان کسی که آخرین حجّت الهی را به دنیا می¬آورد، باید از کمالات معنوی، بهره فراوانی داشته باشد.
(بسم الله الرحمن الرحیم)
یکی از موارد اختلاف بین شیعه و سنّی در موضوع مهدویّت، اختلاف در پدر حضرت مهدی(علیه السلام) است. شیعه با ارائة ادله فراوان ثابت کرده که پدر حضرت مهدی(علیه السلام)، امام حسن عسکری(علیه السلام) است، در حالی که اغلب اهل سنّت، با بیان برخی روایات در این زمینه، بر این باورند که نام پدر حضرت مهدی(علیه السلام) عبدالله، هم نام پدر پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) است.
(بسم الله الرحمن الرحیم)
پنهانی بودن ولادت
یکی از ویژگی های مهم ولادت حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، مخفی بودن آن است. این امر در سخنان معصومین(علیهم السلام) مورد اشاره قرارگرفته و باتعابیر متفاوت و فراوانی به آن اشاره شده است.
(بسم الله الرحمن الرحیم)
انصار الله
" لقد نصرکم اله فى مواطن کثیره و یوم ... بما رحبت ثم و لیتم مدبرین " توبه آیه25 " یقینا یاریتان کرد خدا در جاهاى فراوان و روز حنین هنگامى که به شگفت آورد شما را فزونیتان پس بى نیاز نکرد شما را به چیزى و تنگ شد بر شما زمین با همه فراخىاش سپس برگشتید پشت کنندگان " امام صادق (ع) مى فرماید:” یعنى در دنیا با فتح و پیروزى حضرت قائم مىباشد.”
(بسم الله الرحمن الرحیم)
از آثار دعا برای امام آن است که او برای دعاکننده دعا می کند، پس دعای آن جناب سبب برطرف گشتن غم و اندوه دعاکننده می شود، چرا که امام در اندوه دوستانش اندوهگین شده و برای آنها دعا می کند.
(بسم الله الرحمن الرحیم)
در آموزههای اعتقادی شیعه، «مهدویّت»، از پر رمز و رازترین معارف اعتقادی است. از ولادت پنهان حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) گرفته، تا پنهان زیستی او؛ از چگونگی زندگی آن حضرت گرفته تاعمر طولانی اش؛ از چگونگی غیبت ایشان گرفته تا ظهور، قیام و حکومت جهانی بر کرة زمین و... اینها، اسراری است که بر عموم مردم، پوشیده مانده و برخی جزو اسرار الهی تلقی شده است.
(بسم الله الرحمن الرحیم)
وقتی امام حسن عسکری(علیه السلام) نوید ولادت حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را به عمة بزرگوار خود (حکیمه خاتون) می دهد، آن بانو با کمال شگفتی میپرسد: چگونه امشب آن نور پاک از نرجس به دنیا میآید؛ در حالی که اثری از بارداری در او مشاهده نمی-شود؟1
(بسم الله الرحمن الرحیم)
ای علی! بدان که عجیبترین مردم از نظر ایمان و بزرگترین مردم از نظر یقین، قومی هستند که در آخرالزمان میباشند، پیامبر(ص) را ندیده و امامشان نیز از آنها پنهان است اما به سیاه بر سفید ایمان دارند.
هنگامة ظهور حضرت مهدی(عج) قومی و گروهی خواهند آمد که اجر و پاداش آنها همانند اجر و پاداش پیشینیان است، امر به معروف و نهی از منکر میکنند و با اهل فتنه و آشوب درگیر میشوند.
(بسم الله الرحمن الرحیم)
2. حجّت
«حجّت» از نظر لغت، به معنای برهان و دلیل است که با آن حریف را قانع یا دفع کنند و جمع آن حجج و حجاج است.1
این کلمه در قرآن مجید در موارد مختلفی به کار رفته است؛ از جمله: لِئَلاَّ یکُونَ لِلنّاسِ عَلَی اللّهِ حُجَةٌ بَعدَ الرُّسُلِ وَکانَ اللَّهُ عَزیزاً حَکِیماً؛2 «تا اینکه برای مردم، پس از فرستادن پیامبران، در مقابل خدا بهانه و حجّتی نباشد و خدا توانا و حکیم است».
(بسم الله الرحمن الرحیم)
مرحوم شیخ صدوق رحمة اللّه علیه به نقل از عبدالسّلام هروى حکایت کند: روزى محضر شریف حضرت علىّ بن موسى الرّضا علیه السلام شرفیاب شدم و پیرامون حدیثى از امام صادق علیه السلام سؤال کردم که فرمود: هنگامى که امام زمان عجّل اللّه تعالى فرجه الشّریف خروج نماید تمام ذرّیه قاتلین امام حسین علیه السلام را بجهت کردار پدرانشان نابود مى نماید و انتقام خون جدّ مظلومش را مى گیرد؛ آیا صحیح مى باشد؟
(بسم الله الرحمن الرحیم)
عمدة راه هایی که در شناخت امام می توان از آن استفاده کرد، سه راه است:
1. نص
نص؛ یعنی، تعیین و تصریح پیغمبر(صلی الله علیه و آله وسلم) که مفادش خبر دادن از نصب الهی و یا نصب امام به امر الهی است. در نوع اوّل نصب بدون واسطه انجام شده و فعل الهی است و نص پیغمبر(صلی الله علیه و آله وسلم) ، مثل خبر دادن از آن است. در نوع دوم فعل الهی، با واسطه پیغمبر(صلی الله علیه و آله وسلم) است که به امر خدا انجام می شود و استناد آن به او، مانند استناد افعال ملائکه به خداوند است.