حکمت غیبت حضرت قائم(عج) در کلام امام صادق(ع)

(بسم الله الرحمن الرحیم)

عبداللّه بن فضل هاشمى روایت کرده که از امام جعفر صادق علیه السلام شنیدم می‌فرمود: همانا براى "صاحب الامر" غیبتى تخلف ناپذیر است، به طوریکه اهل باطل در آن تردید می‌کنند.
عرض کردم: یابن رسول اللّه! چرا غیبت می‌کند؟
فرمود: به علّتى که به ما اجازه نداده‌اند آشکار سازیم.
عرض کردم: چه حکمتى در غیبت اوست؟
فرمود: همان حکمتى که در غیبت حجّت‌هاى پیش از او بوده است،حکمت غیبت قائم بعد از آمدن خود او ظاهر مى‌شود، چنانکه حکمت سوراخ کردن کشتى توسط خضر و کشتن آن بچه و تعمیر دیوار، براى حضرت موسى - علیه السلام - ظاهر نگشت، مگر موقعى که خواستند از هم جدا شوند.

مؤمن بر برادر مؤمنش هفت حق واجب دارد

(بسم الله الرحمن الرحیم)

امام جعفر صادق علیه‌السلام به نقل از رسول الله صلی الله علیه و آله فرمودند:
مؤمن را بر مؤمن هفت حقّ است که خداوند عزّ و جلّ آنها را بر او واجب کرده است و خدا درباره آنها از او بازخواست مى‌کند: او را در چشم خود بزرگ شمارد، در دل دوستش بدارد، با مال و دارایى خود یاریش رساند، بر او همان پسندد که بر خود مى پسندد، غیبت او را حرام شمارد، در بیمارى به عیادتش رود، در تشییع جنازه اش شرکت کند و بعد از مرگ جز به خوبى از وى یاد نکند.

ظهور قائم آل محمّد (عج) در شمایل جدّش رسول اللّه (ص)

(بسم الله الرحمن الرحیم)

روزى حضرت صادق آل محمّد صلوات اللّه علیهم در جمع بعضى از شاگردان خود پیرامون شروع ظهور قائم آل محمّد عجّل اللّه فرجه الشّریف ، چنین اظهار نمود:

روایتی از امام صادق(ع) که نشان می‌دهد شاید ما هم کافر باشیم!

(بسم الله الرحمن الرحیم)

مدیر حوزه علمیه امام مهدی(عج) گفت: عقل دارای سپاه و جهل هم دارای سپاه است، هر دو هم از یک مقوله نشأت می‌گیرند و آن‌ها که به اخلاق الهی متخلّق می‌شوند، طبیعی است در حقیقت به آن سپاه عقل وارد شدند.

آیت‌الله روح‌الله قرهی مدیر حوزه علمیه امام مهدی(عج) حکیمیه تهران در تازه‌ترین جلسه اخلاق خود به موضوع «کفر» پرداخت که مشروح آن در ادامه می‌آید:

توصیه امام صادق(ع) به ایرانیان در عید نوروز

(بسم الله الرحمن الرحیم)

نوروز با بهار می‌آید که یادآور رستاخیز و تحولی ژرف و دل انگیز در حیات بشر است و اینک، کتاب بزرگ آفرینش، فرا روی ماست،بهار، بازتاب شگفت راز حیات در عرصه هستی است.

ماجرای زنی که امام جعفر صادق(ع) را با مسیح(ع) اشتباه گرفت

(بسم الله الرحمن الرحیم)

نگاهی به زندگی امام‌ صادق‌ (ع‌)

حضرت‌ امام‌ جعفر صادق‌ علیه‌ السلام‌ رئیس‌ مذهب‌ جعفرى‌ (شیعه‌) در روز 17ربیع‌ الاول‌ سال‌ 83 هجرى‌ چشم‌ به‌ جهان‌ گشود. پدرش‌ امام‌ محمد باقر ( ع‌ ) و مادرش‌ "ام‌ فروه‌" دختر قاسم‌ بن‌ محمد بن‌ ابى‌ بکر مى‌باشد.

کنیه‌ آن‌ حضرت‌: "ابو عبدالله‌" و لقبش‌ "صادق‌" است‌ . حضرت‌ صادق‌ تا سن‌ 12 سالگى‌ معاصر جد گرامیش‌ حضرت‌ سجاد بود و مسلما تربیت اولیه‌ او تحت‌ نظر آن‌ بزرگوار صورت‌ گرفته‌ و امام‌ ( ع‌ ) از خرمن‌ دانش‌ جدش‌ خوشه‌چینى‌ کرده‌ است‌.
پس‌ از رحلت‌ امام‌ چهارم‌ مدت‌ 19 سال‌ نیز در خدمت‌ پدر بزرگوارش‌ امام‌ محمد باقر ( ع‌ ) زندگى‌ کرد و با این‌ ترتیب‌ 31 سال‌ از دوران‌ عمر خود را در خدمت‌ جد و پدر بزرگوار خود که‌ هر یک‌ از آنان‌ در زمان‌ خویش‌ حجت‌ خدا بودند ، و از مبدأ فیض‌ کسب‌ نور مى‌نمودند گذرانید .
بنابراین‌ صرف‌ نظر از جنبه‌ الهى‌ و افاضات‌ رحمانى‌ که‌ هر امامى‌ آن‌ را دار مى‌باشد ، بهره‌مندى‌ از محضر پدر و جد بزرگوارش‌ موجب‌ شد که‌ آن‌ حضرت‌ با استعداد ذاتى‌ و شم‌ علمى‌ و ذکاوت‌ بسیار ، به‌ حد کمال‌ علم‌ و ادب‌ رسید و در عصر خود بزرگترین‌ قهرمان‌ علم‌ و دانش‌ گردید.
پس‌ از درگذشت‌ پدر بزرگوارش‌ 34 سال‌ نیز دوره‌ امامت‌ او بود که‌ در این‌ مدت‌ "مکتب‌ جعفرى‌" را پایه‌ریزى‌ فرمود و موجب‌ بازسازى‌ و زنده‌ نگهداشتن‌ شریعت‌ محمدى‌ (ص‌) گردید.

شمه‏ اى از کرامات امام صادق (علیه السلام)

(بسم الله الرحمن الرحیم)

طلیعه سخن: 

در هفدهم ربیع الاول سال 83 ه . ق در مدینه منوره فرزندى پاک از سلاله رسول گرامى اسلام صلى الله علیه و آله دیده به جهان گشود. نام او جعفر و کنیه‏اش ابا عبدالله بود، پدر ارجمندش امام محمدباقر علیه السلام پیشواى پنجم شیعیان و مادر گرامى‏اش ام فروة مى‏باشد. (1) ایشان که بعد از شهادت پدر بزرگوارشان، سرپرستى و امامت‏شیعیان را به عهده داشتند، به القابى همچون صادق، صابر، فاضل و طاهر مشهور بودند.