(بسم الله الرحمن الرحیم)

عبداللّه بن فضل هاشمى روایت کرده که از امام جعفر صادق علیه السلام شنیدم می‌فرمود: همانا براى "صاحب الامر" غیبتى تخلف ناپذیر است، به طوریکه اهل باطل در آن تردید می‌کنند.
عرض کردم: یابن رسول اللّه! چرا غیبت می‌کند؟
فرمود: به علّتى که به ما اجازه نداده‌اند آشکار سازیم.
عرض کردم: چه حکمتى در غیبت اوست؟
فرمود: همان حکمتى که در غیبت حجّت‌هاى پیش از او بوده است،حکمت غیبت قائم بعد از آمدن خود او ظاهر مى‌شود، چنانکه حکمت سوراخ کردن کشتى توسط خضر و کشتن آن بچه و تعمیر دیوار، براى حضرت موسى - علیه السلام - ظاهر نگشت، مگر موقعى که خواستند از هم جدا شوند.

متن حدیث:

انّ لصاحب هذا الامر غیبه لابدّ منها یرتاب فیها کلّ مبطل، فقلت: و لم جعلت فداک؟ قال: لأمر لم یؤذن لنا فى کشفه لکم قلت فما وجه الحکمه فى غیبته؟ قال وجه الحکمه فى غیبته وجه الحکمه فى غیبات من تقدّمه من حجج اللّه ـ تعالى ذکره ـ ان وجه الحکمه فى ذلک لا ینکشف الاّ بعد ظهوره کما لم ینکشف وجه الحکمه فیما آتاه الخضر(علیه السلام)من خرق السفینه و قتل الغلام و اقامه الجدار لموسى(علیه السلام) الى وقت افتراقهما.

«شیخ صدوق، کمال‌الدین و تمام‌النعمه،ج 2،ص482»